Maandag 7 mei 2012: Op bezoek bij Musembi

Vandaag staat het eerste bezoek aan een kind in Kenia op het programma. We zitten zelf in Nairobi (wat een onwijs chaotische, vieze, drukke, maar ook waanzinnige stad met enorme tegenstellingen tussen rijk en arm) en gaan naar Kiu, 130 km. ten zuidwesten van Nairobi op bezoek bij Musembi. Een werkelijk schitterende omgeving met heuvels en veel groen, maar ook veel armoede.

Musembi wacht ons op bij het project.

Musembi woont bij zijn moeder en hij is bijna 11 jaar. Hij heeft een broertje van 2 jaar van een andere vader, maar beide vaders zijn niet in beeld. Na een rit van 2 uur komen we aan en Musembi wacht ons al op bij het project KE729.

Prachtige schilderingen op de
muren van het project.

De moeder van Musembi is er ook met John, het broertje van Musembi. We krijgen een lange introductie van de projectdirecteur en ook Margareth, de sociaal maatschappelijk medewerkster, vertelt wat er allemaal wordt gedaan op het project.

Andrea met moeder van
Musembi en broertje John

Lekker naar buiten met de bal!

Dat duurt voor de kinderen te lang. Geen van alle kinderen snapt er iets van. Musembi spreekt daarnaast nog eens slecht Swahili, zodat communicatie stroef verloopt. Onze vraag moet door Keza, onze begeleider, vertaald worden in Swahili, dan moet het door een medewerker worden vertaald van Swahili naar de stamtaal en dan begrijpt Musembi de vraag. Het antwoord komt in omgekeerde volgorde via alle schijven weer terug.

Daarom is het naar buiten gaan van de kinderen de oplossing! Met een bal gaan Musembi, Frank en Naomi op pad en dan is het ijs gebroken. De kinderen snappen elkaar meteen en spelen lekker met elkaar.

Naomi loopt samen met Margareth
naar het huis van Musembi

Frank en Musembi zien een trein voorbij komen.
Het spoort ligt op nog geen 50 meter van de woning van Musembi.

Na een gebed en een kop thee vertrekken we naar het huis van Musembi. Hij woont aan het spoor in een huis met 1 kamer van 3,5 x 3 meter. Daarin staat een houten bankje, een kruk en een tafel en achter een gordijn is het bed voor moeder en 2 zoons samen.

De "woonkamer" met daarin links een houten
bankje  en in het midden een kleine tafel.
Achter het gordijn rechts is de "slaapkamer".
Een matras voor moeder en 2 kinderen.

Aan de muur hangen foto's en stickers
die we gestuurd hebben. Hier een kerstkaart.

Het huis staat in een blok van 6 woningen met allemaal 1 kamer. Er zijn veel kinderen en je vraagt je af hoe ze daar allemaal kunnen wonen. Er wordt direct weer gespeeld met de buurtgenootjes van Musembi.

Ook met de buurtkinderen is het gezellig.

De spullen voor Musembi.

Musembi is blij met de rugzak met alle schoolspullen, kleding en limonade, maar hij wordt helemaal vrolijk als hij het tenue van Barcelona ontdekt. Hij trekt het direct aan en laat daarbij zijn overhemd onder zijn shirt zitten. Het is ook maar 25 graden. Dat is voor hen aan de frisse kant. Leon krijgt een stropdas van Musembi.

Frank geeft de rugzak met alle
spullen aan Musembi.

Leon doet de stropdas om.

  .










De kinderen spelen nog met de buurtkinderen en dan gaan we over het spoor weer terug naar het project.

Met z'n allen op de foto voor het huis.

Andrea met John op haar arm.

Margareth in haar kamer
waar ze alles doet voor
moeders en baby's.

Op het project laat Margareth zien wat ze allemaal doet voor moeders met baby's die hulp komen zoeken of  begeleiding krijgen voor het opvoeden en het omgaan met de kinderen. Ze vertelt vol passie over haar mooie werk dat eigenlijk van onschatbare waarde is.











Daarna is het tijd om te gaan eten. Er staat een heerlijke maaltijd klaar.

Leon schept eten op voor Musembi.

Twee vrienden hebben samen plezier
bij het eten.

Na het eten geeft Frank een nieuwe bal aan Musembi en vanaf dat moment is hij helemaal de beste vriend van Musembi. Hij laat de bal de rest van de middag bijna niet meer los.

Frank geeft Musembi de bal waar hij
dolgelukkig mee is.

Frank komt zijn Keniaanse
tweelingbroer onderweg tegen.

We nemen afscheid van de moeder en het broertje van Musembi en gaan naar zijn school. Helaas is daar niets voorbereid, ondanks dat de directeur van onze komst afwist. Met veel pijn en moeite haalt hij nog een voortgangsrapport tevoorschijn. Musembi scoort redelijk, maar niet super. Vooral het Swahili is moeilijk voor hem. Het feit dat hij naar school kan en zich daardoor kan ontwikkelen is echter het allerbelangrijkst. Het probleem bij de scholen is echter dat er te weinig leerkrachten zijn en de klassen hierdoor overvol zijn met tussen de 50 en 65 leerlingen per klas. Hierdoor is het al bijna onmogelijk om kinderen met leerproblemen op bepaalde gebieden extra aandacht te geven.

Het schoolgebouw.

Het klaslokaal.

Naomi, Frank en Musembi in de schoolbanken.

We kunnen nog wel een klaslokaal in, maar niet dat van Musembi en ook de meeste kinderen zijn net naar huis gegaan. Gelukkig heeft Musembi een aardige juffrouw die nog even komt helpen.

Daarna laten we de kinderen nog even heerlijk spelen op het speelveld en tekenen het gastenboek.

Nog even lekker voetballen...

... en een spelletje "latje hangen.

Het was een beetje rommelig bezoek, maar Frank vond dit juist een erg leuk bezoek. Hij kon urenlang lekker met Musembi en de andere kinderen spelen en dat vindt hij prachtig, terecht. De kinderen spelen nog even lekker met elkaar en dan komt ook hier het onvermijdelijke afscheid weer om de hoek kijken.

Leon tekent het gastenboek

Andrea neemt afscheid.
Musembi laat de bal niet los...

Musembi en Margareth zwaaien ons vrolijk uit en Musembi heeft nog steeds de bal in zijn handen en wij zien hem glimlachen van oor tot oor in zijn mooie voetbaltenue.