 |
| Tekeningen van Joseph |
 |
| Kilimanjaro komt vaak voor |
Dinsdag 22 oktober 2013 gaan we iets bijzonders doen. Joseph schrijft ons als ruim 7 jaar brieven en daar tekent hij vaak iets bij. De hoogste berg van Afrika, de Kilimanjaro, komt daar vaak in voor. De plaats Moshi, waar hij woont, ligt in de buurt van de Kilimanjaro. Vanaf het balkon van onze hotelkamer opendoen, hebben we vaak dit fabelachtige uitzicht:
Nu leek het ons leuk om Joseph, zijn moeder en Vainesa mee te nemen naar de Kilimanjaro. Dat is het voordeel van zelf een reis organiseren. Dan kun je proberen dit soort activiteiten te regelen. Helen en Siegfried vinden het een prima plan. Een grote auto, lunchdoosjes en water zijn geregeld. Op naar de berg!
 |
| Plezier op de achterbank |
 |
| Groepsfoto |
 |
Frank en Joseph voor het
klimcentrum. Hier kun je gidsen, koks,
enz. regelen als je Kilimanjaro wilt
gaan beklimmen. |
We komen niet verder dan het klimmersorriëntatiecentrum. Als we verder willen kost dat $ 70 p.p. en dat vinden we te veel. Wel kijken we nog even in het centrum naar alle routes die naar de top leiden. Frank is verkocht en wil in de toekomst de top gaan halen.
 |
Top is bijna 6 km. hoog.
Wij zitten op 2 km. hoogte. |
 |
Frank stippelt zijn route
uit op de maquette. |
Door de bewolking rond de berg zien we verder niet veel. Het gebied naar de berg toe is wel groener dan we gewend zijn. Het is iets koeler en er valt hier vaker regen.
We vertrekken en gaan naar een mooie waterval in de buurt. Het ligt in een mooi gebied, een heel groot contrast met de droogte en stof die we in de plaatsen allemaal tegenkomen. Boven bij de waterval is ook een beeldentuin met allerlei mythische verhalen. De verhalen ben ik vergeten, de foto's niet.
Voor Joseph, zijn moeder en Vainesa is het de eerste keer dat ze buiten Moshi komen om een dagtocht te maken. Op onderstaande plaatjes blijkt wel hoe de kinderen van dit uitstapje genieten. En wij ook!
 |
| Joseph is blij |
 |
| Manneke Pis? |
 |
| Naomi en Vainesa: onafscheidelijk |
We gaan naar beneden en komen onderaan de waterval terecht. Wat een prachtige plaats om foto's te nemen. Geeft geen goed beeld van Tanzania, maar voor deze keer maakt dat niet uit.
 |
| Siegfried en Helen van project TZ 480 |
We klimmen weer naar boven voor de lunch. Naomi bewijst eens te meer hoe makkelijk ze zich de Tanzaniaanse gebruiken eigen heeft gemaakt.
 |
| De lunch wordt bezorgd |
 |
| Eerst handen wassen... |
Het is gezellig aan tafel en het is vooral mooi om de verwondering op het gezicht van de moeder van Joseph te zien. Ze maakt dit voor het eerst van haar leven mee en ze geniet er met volle teugen van. De kinderen laten zich het eten goed smaken.
We lopen terug en schieten nog een paar laatste foto's bij de ingang van de Chagga beeldentuin.
Het is leuk om te zien dat Joseph zelf zijn moeder er op wijst waar ze moet gaan staan om de leukste foto te krijgen. De hele dag is hij al aan het stralen. Het plezier dat hij heeft druipt er van af.
 |
Joseph heeft zijn moeder verteld dat
ze naast de schilderingen moet gaan
staan voor de beste foto... |
 |
Siegfried, Joseph en Frank bij de
ingang van de beeldentuin |
Dan is het rond 14.00 uur en tijd om weer terug te gaan naar Moshi. Het einde van een in vele opzichten uniek reisje. Intussen hebben we Joseph en Vainesa nu al 3 dagen gezien in alle omstandigheden. In de kerk, in het restaurant van het hotel, op school en project, in hun huis en met een dagje uit. Hoeveel beter kun je je sponsorkinderen leren kennen? Dit is voor ons allemaal een prachtige ervaring!
