Bezoek aan Najma: ziekenhuis, project, school en huis

Het Kilimanjaro Christian Medical Centre

Vrijdag 25 oktober 2013 starten we in het KCMC ziekenhuis van Moshi. Triest? Ja en nee. We zijn hier om ons sponsorkind Najma te ontmoeten. Zij heeft een reumatische hartziekte en moet elke maand naar het ziekenhuis om een spuit te krijgen. Niet leuk dus. Wel fijn dat we er bij kunnen zijn, omdat Najma zelf geen ouders meer heeft. Haar vader is overleden en haar moeder zit al bijna 6 jaar in een psychiatrisch ziekenhuis. Najma woont bij haar oma.

Vorig jaar hebben we Najma al ontmoet en toen viel al erg op dat ze enorm aan ons hing. Het voelde voor haar alsof ze weer een vader en moeder en een broer en zusje had. Ze is erg slim en doet het ook erg goed op school, maar door haar fysieke probleem is ze heel tenger en kwetsbaar. We zorgen dat we al bij het ziekenhuis zijn voordat Najma met haar oma aankomt. Als ze dan aan komt lopen en ons ziet staan, is de begroeting geweldig. Er wordt stevig geknuffeld. Daar zijn helaas geen foto's van, want Leon is al door beveiligers aangesproken dat het zwaar verboden is om foto's te nemen. Met de mobiele telefoon toch geprobeerd om iets te kunnen laten zien.

Andrea samen met Najma

Een korte bespreking
met de artse

Het zit er weer op. Najma kan er
weer een maand tegen.

Andrea en Naomi gaan zelfs mee de behandelkamer in om Najma te steunen. Ze krijgt een grote spuit in haar bil en dat is behoorlijk pijnlijk. Najma houdt Andrea's hand stevig vast en vecht tegen de traantjes. Tussen deze 2 dames is vorig jaar al een enorme vriendschapsband ontstaan.

De kar wordt volgeladen

Omdat we rechtstreeks naar het ziekenhuis zijn gegaan, moeten we nu nog naar de supermarkt voor inkopen voor Najma's oma. Najma komt voor het eerst van haar leven in een supermarkt! Zij mag zelf nog iets lekkers uitkiezen en kiest voor chips, snoepjes en cassis. Voor ons normale artikelen, voor haar een echte traktatie.

Compassion project TZ-227 in Moshi

Frank en Andrea krijgen uitleg over
o.a. verdeling van sponsorgelden

Terwijl Frank en Andrea uitleg over het project krijgen, willen Naomi en Najma lekker naar buiten. Daar hebben ze groot gelijk in. Ze hebben elkaar 1,5 jaar niet gezien en willen graag even bij elkaar zijn.

Najma ziet er iets beter en sterker uit dan vorig jaar. Dat geeft ons een goed gevoel. Door haar ziekte blijft het een lastig verhaal, maar dat kun je aan haar gedrag verder niet merken. Ze blijft positief.

Ondertussen heeft Frank binnen veel geleerd over het project en voldoende informatie om in zijn stageverslag te verwerken. Het is einde van de ochtend en er staat een lekkere lunch klaar.

Naomi geeft knuffelbeer

Dan gaat ook Frank naar buiten om lekker te spelen met een aantal kinderen. Leg een bal neer en dan is er geen enkele taalbarrière meer. Overgooien, schieten, kortom gewoon lekker spelen. De kinderen begrijpen elkaar. Naomi geeft nog een knuffelbeer aan de kleinste. De anderen krijgen een tennisbal en armbandjes.

De grotere krijgen armbandjes.

Die blijven bij de kinderen populair!

We vertrekken van het project naar de school van Najma. Onderweg rijden we langs een voetbalveld...

Voetbalveld, gras is ver te zoeken...

Frank heeft het gastenboek ingevuld

In de klas delen Frank, Naomi en Najma etuis, armbandjes en snoep uit. Het blijft verbazingwekkend hoe soepel Naomi zich aanpast en gewoon alles aanpakt alsof ze al jaren hier rondloopt.

Gelukkig hebben we nu ruim voldoende etuis. In deze klas zitten 'slechts' 42 kinderen.

6 kinderen uit de klas die ook via
Compassion gesteund worden

Opvallend is dat we in dit deel van Moshi meer moslims tegenkomen. Dat maakt ons niets uit. Najma en haar oma zijn ook moslim, maar we respecteren iedereen. Uiteraard vertellen we wel over Jezus en ze gaat ook regelmatig naar de kerk, maar enkele sponsorkinderen van ons, ook in Ethiopië, zijn van huis uit moslim. Dat vinden wij zo mooi aan Compassion. Er wordt gewoon gekeken welke kinderen het hardst hulp nodig hebben, zonder daarbij kinderen uit te sluiten o.b.v. religie. Als er in de wereld meer op die manier naar elkaar werd gekeken, zou het er een stuk prettiger uitzien.

Frank overhandigt de zak
met ballen aan de
directrice van school

Nadat Leon in de klas nog iets heeft verteld over ons doel van deze reis en over Compassion, sluiten de kinderen af met een mooi bedanklied. Het is een feest om op deze manier kinderen blij te zien. Deze week voelen we keer op keer dat je zelf rijker wordt door te geven.

We nemen afscheid van de klas en van de directrice. Een lieve vrouw, maar wel streng. Op deze school geen taferelen zoals maandag met kinderen die naar de auto rennen om ook snoep of armbandjes te vragen.

Naomi geeft olie aan oma

Oma is blij met de spullen uit de supermarkt

Naomi heeft het t-shirt aan dat ze vorig jaar van Najma kreeg. Ook dit jaar krijgen we weer iets. Naomi en Frank krijgen een stuk stof en Leon en Andrea een sleutelhanger van kralen. Ondertussen wordt de tante van Najma erop uit gestuurd om dit feest van ontmoeting te vieren met limonade erbij. Oma krijgt van Andrea een zelf gehaakte sjaal met speld. Ze is hier erg blij mee.

Ook dit jaar worden we weer verwend

Oma pakt de sjaal uit...

... en bedankt Andrea

Najma krijgt een tasje met o.a. fotomokken, kalender, poster, schrijfboekje, pen, poster en spandoek met daarin foto's van vorig jaar verwerkt. Ze is er blij mee, maar weet nog niet dat het meest speciale nog moet komen.

Naomi geeft het tasje
met spullen aan Najma

Oma is blij met de poster van haar
en de kinderen van vorig jaar 

Najma blij met haar mok

Andrea heeft speciaal voor Najma een berenfamilie gehaakt. Vier witte beren en 1 bruine beer. Er zit een speciaal kaartje bij waarin aan Najma wordt aangegeven dat ze deel uitmaakt van ons gezin, ondanks het grote verschil in afstand en huidskleur. Najma is erg ontroerd en valt Andrea dankbaar in haar armen.

Andrea leest de betekenis van de
beren voor

Najma valt Andrea
in de armen

Iedereen met zijn beer op de bank

De boodschap is overgekomen op Najma...

Najma heeft nu altijd iets dat haar herinnert

aan ouders die ver weg wonen

Het is tijd voor een feestje. Oma en Leon zetten spontaan een dansje in. Oma is een vrolijke vrouw die haar zaakjes goed voor elkaar heeft. Ze heeft altijd zuinig geleefd, goed gewerkt en nu wonen ze sinds kort in dit huis. Beter dan het vorige huis en er is zelfs een keurig toilet en een douche. Het is nog niet af. De elektriciteit is nog niet helemaal klaar, verlichting en afwerking aan het dak, maar we zijn erg blij dat ze Najma op deze manier kan opvangen. Er is zelfs een koelkast in huis. Zij is de enige van de 8 bezochte sponsorkinderen die in elk geval deze luxe bezit. Er is ook nog een radio. Het huis wordt verder afgebouwd als er weer geld is.

Spontaan dansje

Koelkast vol met stickers
en foto's die we met
brieven verstuurd hebben

De berenfamilie met op de achtergrond
foto van Leon en Naomi in een
mooi lijstje

We zijn dankbaar en daarom uiten we dat in een gebed. Moslim of Christen, als we dankbaar zijn bidden we toch gezamenlijk.

Op de foto voor het nieuwe huis

Naomi met de bandana
die ze van Najma kreeg

Nadat de drankjes op zijn, gaan we naar buiten. Even in de buurt rondkijken. Veel armoede, huisjes die gebouwd worden, maar ook dat gaat letterlijk per steen. Als er geld is, worden er weer wat stenen gekocht. Huizen bouwen kan hier meer dan 10 jaar duren.

Frank deelt ballen uit

Armbandje, bal en...

... een knuffel!

In de buurt worden kinderen door Frank en Naomi blij gemaakt met tennisballen, knuffels en armbandjes. Wat een vreugde als je niets hebt en dan zomaar iets krijgt!

Ook Naomi maakt kinderen blij

Nog even spelen en dan gaan we weer naar het hotel. Van spelen wordt je in Tanzania snel vies door alle stof. Najma helpt Naomi met handen wassen.

Prachtig om dit te zien...

We gaan terug naar het hotel, maar oma en Najma gaan met ons mee. We hebben ze uitgenodigd om met ons te eten einde van de middag. Voor die tijd kunnen de kinderen nog lekker met elkaar spelen. We rijden nog even langs de markt waar we gisteren jurken voor Naomi en Vainesa hebben gekocht. Helaas hebben ze niet de jurk in dezelfde blauwe kleur, maar wel in paars voor Najma. Zij krijgt er een paar mooie schoenen bij, zodat ze er morgen fantastisch uit kan zien.

Mooie jurk

Mooie schoenen!

Frank Mganga en een taxi zetten ons af. Frank moet zelf naar huis, maar laat ons in goed vertrouwen achter met Najma en oma. Verder niemand van Compassion erbij. Uniek! Oma kan gelukkig redelijk Engels praten en terwijl de kinderen spelen, praten wij gezellig verder.

Eerst wordt Naomi ontvlecht...

Daarna lekker spelen

Het haar van Naomi wordt ontvlecht. Dan kunnen we vanavond na het eten nog even naar de kapper in Moshi om het opnieuw in te laten vlechten.

Veel plezier met Naomi

Armen vol armbandjes

Lekker eten met oma erbij.

Om 17.00 uur eten we, want om 17.45 uur worden Najma en oma opgehaald. Het eten is lekker en de restanten gaan ook nu gewoon met oma en Najma mee, net als bij Joseph en zijn moeder. Daar kunnen we nog een voorbeeld aannemen in onze weggooicultuur.
Wij gaan nog even opfrissen en dan naar de kapper toe voor Naomi. Wat een dag weer. Van 's morgens vroeg bij het ziekenhuis tot aan de avond optrekken met je sponsorkind en pijn en vooral vreugde meemaken. We voelen ons enorm bevoorrecht om alles van zo dichtbij mee te mogen maken. De band met je sponsorkind verandert hier voor altijd door. Najma is een kanjer! We houden allemaal van haar.