Jonkertjes Compassion: IEDER KIND TELT!: 05/01/12

Dinsdag 1 mei: Van Morogoro naar Moshi

Een warme dag vol zon in een bus
met weinig plaats, zonder airco.
Toch geweldig om mee te maken.

Om 7.45 uur zijn we al bij het busstation. De bussen naar Moshi vertrekken vanaf 8 uur en uiterlijk 9 uur gaat de laatste, volgens de informatie. We denken gelijk prijs te hebben. Onze bagage gaat in de bus, maar ze hebben nog maar 2 plaatsen vrij. Andere bus dan maar. Helaas duurt het tot half 10 voordat deze vol is en we gaan rijden. Voor het vertrek zitten we in en om de bus en worden we elke halve minuut gevraagd om cakejes, sinaasappels, drinken, sokken, kettingen, enz. te kopen. Dan duurt wachten best lang.

Bijna 3 uur wachten voor de bus vertrekt

Bij elke stop wordt eten en drinken aangeboden

Uiteindelijk duurt de reis 8,5 uur. Vier blanke mensen tussen 68 Tanzanianen in een bus zonder airconditioning bij een temperatuur van 30 graden in een land waarin Vodafone duidelijk zijn intrede heeft gedaan, maar waar er voor AXE deodorant nog een hele markt open ligt. Toch heeft alles zijn charme en met een doel voor ogen en in een land waar de mensen verder zeer vriendelijk zijn, overleven we deze tocht toch vrij makkelijk. Als we dan uiteindelijk bij het hotel aankomen waar we vanaf ons balkon een prachtig uitzicht hebben om de Kilimanjaro, alsof deze reus van 5.895 meter in de achtertuin staat, dan is het leven plotseling weer erg mooi.

De Kilimanjaro vanaf het balkon van de hotelkamer.
Een indrukwekkende reus!

Terwijl in Nederland Koninginnedag wordt gevierd, gaan wij op bezoek bij Nasra. Sinds 2009 steunen we haar en al vanaf de eerste brief schrijft ze "welcome to Tanzania". Ze zit in project TZ119 van Compassion. We worden om 8.30 uur door tolk Harrison opgehaald. Onderweg kopen we nog een bal voor het project en pennen voor de klasgenoten van Nasra. We gaan naar het project en krijgen alle ontwikkelingen van Nasra te zien. Dan gaan we naar haar school en kunnen we haar ontmoeten. Bij de ingang staan tientallen jonge kinderen feest te vieren als we aankomen. Op het midden van het plein wacht Nasra. Het is een lief, rustig meisje dat afgelopen zaterdag 12 jaar is geworden. Desondanks is ze niet heel veel groter dan Naomi.

Ontmoeting met Nasra
op het schoolplein.

In de klas bij Nasra.

Vanaf het eerste moment van ontmoeting is er een prachtige vriendschap tussen Nasra en Naomi en alleen tijdens het eten laten ze elkaars hand even los. Nasra is oorspronkelijk Moslim, maar dat is voor ons geen onderwerp. Elk kind op deze wereld verdient een kans op goed onderwijs, medische zorg, voldoende eten en kleding. Geloof of welke afkomst dan ook maakt ons niet uit. We vinden het al mooi dat Nasra via een Christelijke organisatie als Compassion een kans op een toekomst voor haar en haar familie krijgt.

Naomi deelt pennen uit in de klas.

Frank geeft de beste voetballer
van de klas een bal voor de hele klas.

We gaan met haar mee de klas in waar 60 kinderen bij elkaar zitten in een vrij donkere, warme ruimte. Toch is alles er zeer geordend en heeft de juffrouw alles onder controle. We vertellen iets over onszelf en de band met Nasra. Kinderen kunnen ons ook dingen vragen. Erg leuk om zo in contact te zijn met hen. Een enkeling spreekt zelfs goed Engels. We delen pennen uit en vertrekken vervolgens naar het huis van Nasra.

De voetbalkunsten
worden getoond.

Blije klasgenoten van Nasra
zwaaien ons uit.

Van buiten lijkt het heel wat, maar er wonen meerdere families samen. Er is een keukenruimte/schuur, en twee kleine kamers. In de ene slapen de broers van Nasra en in de andere kamer staat een bed voor haar, haar zus en haar moeder. Verder staat er een bank en een kast.

De kleine kamer met bed, bank en kast.

Nasra bedankt Naomi voor de tas
met kleding en schoolspullen.

Het is er heel warm, zeker als we er met 8 mensen verblijven. Ook de opa van 91(!) komt gezellig langs. Hij is helemaal gek op Naomi.

Nasra krijgt haar mooie jurk, tas en schoolspullen en haar moeder 10 kilo rijst. Ze zijn er erg blij mee. We zien de brieven en foto's die we zelf verstuurd hebben en deze worden allemaal keurig bewaard. Kinderen zijn superblij met brieven en foto's.

Opa komt binnen met de kip.

Andrea pakt de kip aan van Nasra.
Naomi wordt er bang van.

Wij krijgen allemaal een sjaal in de kleuren van Tanzania, een zaak sinaasappels en... een kip! Andrea en Frank pakken hem aan, maar we kunnen die toch niet meenemen? Het blijkt dat de kip zijn laatste uur geslagen is. Als dank voor het feit dat ze ooit door onze hulp een kip en een haan konden kopen en ze er nu 21 hebben rondlopen, die ze weer verkopen, krijgen wij nu een kip aangeboden. Die wordt nog tijdens ons bezoek bereid.

Frank krijgt de sjaal
van Nasra.

Foto van de beide families.

Opa is dol op Naomi.

We gaan terug naar het project en krijgen daar een dansvoorstelling te zien en moeten daar zelf in meedoen. Dat is heel leuk en verhoogt het onderlinge plezier. Dan staat de lunch klaar. Heerlijke rijst met een saus, stukjes kip, een soort spinazie en een lokale traktatie. Het is lekker eten. Na het eten geeft de moeder van Nasra als dank nog een prachtige doek om om te doen aan Andrea en krijgen Naomi en Frank een kinderbijbel in het Kiswahili, maar met prachtige tekeningen.

Gezellig dansen met de kinderen.

De moeder van Nasra toont haar
dankbaarheid.

Frank en Naomi ontvangen een
kinderbijbel.

De oudste broer van Nasra komt dan met 2 vrienden een prachtige show in lenigheid en kracht geven en later op een eenwieler. Dat is voor ons fantastisch om te zien.

Tenslotte gaan we met een taxi naar het stuk grond waar de moeder van Nasra een nieuw huis wil laten bouwen. Er staat nu een soort schuur waar 2 zoons en een schoondochter tijdelijk wonen. De grond is nog onbebouwd en er zullen nog veel kippen moeten worden verkocht om hier iets te realiseren. Het ligt wel in een deel van Morogoro dat veel rustiger is dan waar ze nu wonen, dus we hopen dat ze snel kunnen gaan bouwen. Daarna nemen we om 14.30 uur afscheid na een prachtige dag met mooie ontmoetingen met Nasra, projectwerkers, leraren en de dominee. De kip gaat mee in 4 doosjes om straks in het hotel op te eten.

De "keuken" waar de
kip is klaargemaakt.

Andrea eet de kip bij het hotel.

Terug in het hotel laten we alles even goed bezinken in de prachtige tuin van het hotel met uizicht op de bergen. De Naomi valt in slaap na alle vermoeienissen en Frank maakt nog wat huiswerk.