We zijn op het project van Najma, maar we hebben gevraagd of Vainesa en Joseph vandaag ook op dit project mogen komen. Helaas is Joseph ziek, maar Vainesa is er wel. Wat zien Vainesa, Najma en Naomi er geweldig uit in hun nieuwe jurken!
 |
| Andrea en Frank leggen alles uit |
 |
| Beginnen maar! |
Het is voor ons niet voor te stellen dat alles op de grond gebeurd. Drie kinderen delen een matje en gaan dan op hun knieën aan de slag om iets moois te kleuren.
 |
Naomi en Najma doen ook mee.
Buiten kijken kinderen toe. |
 |
| Vol concentratie |
 |
Frank vermaakt zich buiten nog even.
Hij moet zo weer aan het werk. |
Mooi om te zien hoe gedisciplineerd het bijna allemaal gebeurt. De eerste kinderen zijn klaar met kleuren en laten hun papier lamineren.
 |
| Frank lamineert het papier |
 |
| Ook Naomi staat keurig in de rij |
Na het lamineren kunnen de kinderen met foamfiguren (bloemen, dieren, enz.) en foamletters hun eigen tekening versieren en uniek maken.
 |
| Lekker plakken |
 |
Iedereen zoekt letters voor zijn/haar
naam en naar mooie versieringen |
Het is gezellig druk en de kinderen genieten. In 3 groepen van 30 kinderen proberen we alles te doen.
 |
| Naomi komt ook helpen |
 |
| Tekening in de hoes stoppen |
 |
Frank Mganga legt de bedoeling uit
aan de volgende groep |
De eerste kinderen laten trots hun resultaat zien en mogen dan iets uitzoeken.
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
Helaas blijkt dan toch dat we in Tanzania zijn. Opeens valt de stroom uit en is het niet meer mogelijk om te lamineren. Het mag allemaal de pret niet drukken. Een aantal kinderen maakt gewoon een 'schilderij' zonder lamineerhoes. Na de lunch is er wel weer elektriciteit en kunnen we voor de laatste kinderen wel lamineren.
De lunch wordt speciaal en druk. Knap hoe de dames van het project dit elke week voor 260 kinderen koken. Compassion zorgt voor een goede maaltijd, zodat de kinderen met een goed gevoel naar huis kunnen. Het is hectisch, maar ontzettend leuk en alles gaat goed.
 |
| Frank en Naomi zijn druk met de limonade |
 |
Eigen schilderij, lekker
eten en drinken... |
 |
| Zij had dorst... |
Het eten wordt buiten bereid in grote pannen. Voor het eten wast ieder kind keurig de handen. Niet uit leidingwater, maar uit een emmer scheppen met een kannetje. Kinderen helpen elkaar.
 |
| De 'keuken' |
 |
| Handen wassen |
 |
| Ook Najma maakt zich klaar voor het eten |
Er wordt in de rijen voor het eten keurig gewacht. Ieder op zijn beurt, zonder duwen en trekken.
Dan is het tijd om buiten de boel op te ruimen en gaat de laatste groep beginnen met de workshop.
Ook deze groep met iets oudere kinderen gaat hard aan de slag met veel plezier.
De stroom valt helaas ook nu weer uit. Toch hebben de meeste kinderen een mooie tekening gemaakt en geplastificeerd meegekregen. Op de achterkant van elke tekening staat de liefdesbrief van God aan kinderen in het Swahili geschreven. Hopelijk lezen ze dat thuis met ouders, broertjes en zusjes nog een keer na.
Niet alle kinderen hebben de workshop gedaan, dat was onmogelijk, maar ieder kind krijgt wel iets.
De kadootjes die nog over zijn worden door de leerkrachten opgehaald om per groep te verdelen.
Voor het eerst vandaag onstaan er wat duwpartijtjes om vooral maar als eerste aan de beurt te zijn om iets te krijgen.
Ondertussen wordt er op het plein door veel kinderen gespeeld met balletjes.
Ook Frank zoekt wat ontspanning na het harde werken dat hij gedaan heeft. Hij heeft een paar voetbalmaatjes gevonden.
We sluiten de projectdag af en Andrea bedankt alle kinderen voor het meedoen aan de workshop. Zelfs Naomi mag nog even iets zeggen. Ze zegt dat ze hoopt dat het met iedereen goed mag gaan en dat de kinderen ook thuis weer lekker mogen spelen. Prachtig!
 |
Vainesa heeft zo goed
geholpen dat ze tijd te kort
kwam om het af te maken. |
 |
| Alleen maar blije gezichten |
 |
| De kinderen zingen een bedanklied |
De laatste knuffels worden nog uitgedeeld aan kinderen en de troep wordt binnen opgeveegd.
Frank neemt afscheid van zijn speelmaatjes. De jongen met het rode shirt krijgt de bal na afloop.
Wat een bijzonder gevoel om dit met zoveel Compassionkinderen mee te maken. Het was één groot feest om op de projectdag aanwezig te zijn. We nemen afscheid en vertrekken naar het hotel.
De kinderen hebben de rest van de middag nog om lekker te spelen. Nu is het helemaal uniek. We zijn alleen met ons gezin en Vainesa en Najma. Verder niemand... Vainesa wordt aan het einde van de middag opgehaald. Tot die tijd, nog bijna 3 uur lang, kunnen onze (sponsor)kinderen ongestoord met elkaar spelen, lekker iets drinken en snoepen en kunnen we nog leuke foto's maken.
En nog een paar...
De handen van de kinderen samen als teken van hun vriendschap.
Dan wordt Vainesa opgehaald en is het tijd om echt afscheid te nemen.
We brengen zelf Najma terug naar oma. In het huis van oma zien we al foto's die we gisteren gegeven hebben op de muur hangen. Ook hier komt het onvermijdelijke moment dat we allemaal niet willen: afscheid nemen!
We weten allemaal dat het moet, maar als de taxi vertrekt branden de tranen in de ogen. Zelfs nu nog bij het maken van het verslag.
Zondagochtend om 6 uur zullen we vertrekken van Kilimanjaro Airport. We kwamen met 4 handbagagekoffers, 5 koffers en 2 tassen. We gaan weg met 4 handbagagekoffers en 1 koffer. De inhoud van de overige 4 koffers en 2 tassen is uitgedeeld. De lege koffers en tassen hebben we voor de sponsorkinderen achtergelaten. Zij gebruiken ze in huis als soort kast voor hun kleding.
Even 8 dagen naar Tanzania. Het lijkt kort, het had ook langer mogen duren voor ons, maar het heeft zoveel prachtige momenten, ontmoetingen en gesprekken opgeleverd. Die bagage nemen we wel mee naar huis!
Hopelijk inspireert dit ook jou/u als lezer om een kind in armoede te helpen. We hebben voor de 4e keer gezien dat het ook echt werkt. En mocht je een kind (gaan) sponsoren, dan wensen we je toe dat je ooit ook zo'n prachtige ontmoeting mag hebben met hem of haar. Het verrijkt je leven!
Hakuna matata!
